Het nieuwe jaar is net gestart. Vijf dagen geleden sprongen we met z’n allen het 2017 in. Een tiental dagen geleden zat ik nog in Parijs. Vandaag zit ik opnieuw op een vlucht richting Berlijn, de Duitse hoofdstad. Met een uur vertraging kon mijn vlucht uiteindelijk toch opstijgen. Het is berekoud in Berlijn en dat zorgde voor aangevroren ijs rond de vleugels van het vliegtuig. Meteen opstijgen onmogelijk dus. Rond middernacht kom ik aan in Berlijn. Nog moe van de feestdagen, de voorbije werkweek en de vlucht. Aangezien het openbaar vervoer niet echt meer een optie is, zoek ik een manier om van Schönefeld airport in het stadscentrum te geraken. Ik deel een taxi met een groepje Antwerpse vrienden en kom rond 1 uur aan bij mijn slaapplek. Het Generator Hostel verwelkomt me deze keer enorm goed, ik vind op mijn bed een badhanddoek van het hostel met daarbij een verwelkomingskaartje, flesje water en een bon voor een gratis drankje in de bar. Hoe lief?! Hostel van het jaar, zonder twijfel! Ik val op mijn bed en denk; ‘Een uitgeslapen man is er twee waard’. Dat motto zal ik nog nodig hebben de komende dagen.
Dag 1
Half uitgeslapen wandel ik door de stad. Het is zaterdagochtend, iets na negen. De stad is stil en rustig. Er lopen weinig mensen op straat. Misschien willen de meeste mensen wel uitslapen. Begrijpelijk, het is niet voor niets weekend. Ik slaap niet uit vandaag. Ik ga ontbijten bij Distrikt Coffee. Om het na de feesten ook wat gezond aan te pakken bestel ik mezelf een bowl superfood in combinatie met een vers fruitsapje en mijn gebruikelijke koffie. Mijn dag kan niet beter starten.
View this post on InstagramHello Berlin, it's time for breakfast. 🍽☕️
A post shared by Glenn On The Go (@reistebrij) on
Na het stevig vullende ontbijt stap ik opnieuw de koude in. Vandaag verken ik ‘Mitte‘, de wijk die verantwoordelijk is voor het imago van creatief Berlijn. Heel wat grote bezichtigingen die onmisbaar zijn tijdens een trip naar Berlijn, liggen dan ook in deze wijk. Genoeg stof om mijn hele dag mee te vullen dus. Ik wandel naar de gedenkplaats van de Berlijnse Muur. Hier staat nog zo’n 220 meter van de oorspronkelijke muur die Berlijn vroeger in Oost en West verdeelde. Zeker de moeite om te bezichtigen en van Oost- naar Westzijde te lopen in de grasperken. Dat kan sinds de val van de muur in 1989, intussen bijna 30 jaar geleden.
Ik zet mijn pad doorheen ‘Mitte’ verder. Ik wandel naar de Alexanderplatz. Dit plein herken je zonder twijfel aan de Weltzeituhr, waarop je de tijd in verschillende wereldsteden kan aflezen. Het centrale plein van Oost-Berlijn ligt in de schaduw van de 368 meter hoge Fernsehturm, die het symbool is van verenigd Berlijn.
Het is middag, het is koud en de lucht bestaat uit minstens vijftig tinten grijs. Mijn woorden zijn nog niet eens zo koud als de gemiddelde temperatuur in Berlijn of de sneeuw dwarrelt al uit de lucht. Half verkleumd stap ik Cadadia binnen, een soepbar in het hart van Berlijn. Nog nooit heeft een kom tomatensoep met croutons en een stuk quiche mij zo goed gesmaakt. Mijn lichaam kan duidelijk wat warmte gebruiken na een halve dag bij temperaturen die ver onder nul liggen.
View this post on InstagramA post shared by Glenn On The Go (@reistebrij) on
Volledig opgewarmd start ik aan de namiddag. Het sneeuwt en blijft maar sneeuwen. De eerste belangrijke stop van de middag is ‘Denkmal für die ermordeten Juden Europas‘of het Holocaustmonument, ter herdenking van de jodenvervolging tijdens de tweede wereldoorlog. Het bestaat uit 2711 betonblokken die variëren in hoogte van 20 cm tot 4,5 meter met telkens een kleine meter tussen. Het monument roept een gevoel van desoriëntatie en isolement op en is symbolisch voor de ervaringen van de Joodse bevolking tijdens de naziperiode. Een imposant bouwwerk dat onmisbaar is tijdens een bezoek aan Berlijn.
Ik wandel verder langs Brandenburger Tor, het Rijksgebouw, Checkpoint Charlie en hou halt bij Tränenpalast, een stationshal waar een permanente tentoonstelling duidelijk maakt hoe het voor de Duitse inwoners was om afscheid te nemen van familie die op bezoek kwam en weer vertrok naar het Oosten. Je krijgt impressies van woede, onmacht en verdriet vanuit het station dat vroeger een controlepost van reisdocumenten was.
Het wordt donker, de avond valt. Ik spreek af met Nikki, een Nederlandse waarmee ik een lekker stukje pizza ga eten in de buurt van het hostel. Nadien wandelen we nog even door de stad. Het is ijzig koud, zo koud dat mijn tenen er bijna afvriezen. We wandelen opnieuw langs de Brandenburgse Poort, waar ik vanmiddag ook al was. Deze poort is de belangrijkste poort voor Berlijn en is in het donker nog veel mooier dan overdag. Minder toeristen die je voor de voeten lopen. Altijd handig.
View this post on InstagramA post shared by Glenn On The Go (@reistebrij) on
Dag 2
Trekschoenen, muts, sjaal en handschoenen aan. Check. Ik trek de stad in. Het is zondagochtend en Berlijn slaapt nog. Dat is duidelijk. Er lopen amper mensen op straat. Ik loop een bakkerij binnen en bestel een koffie en een croissantje on the go. Met Spotify in de oren wandel ik naar Prenzlauerberg. Ooit was deze wijk nog de armste en dichtstbevolkte wijk van Berlijn, intussen is het een plek geworden voor alternatieve, hippe mensen. Je loopt langs heel wat bijzondere winkeltjes en bars. Dat de wijk creatief en vindingrijk genoemd wordt, blijkt ook als je naar de besneeuwde auto’s kijkt. Heel wat auto’s kregen hun eigen snowart. Op Prenzlauerberg kan je heel wat zien, je krijgt een lichte dosis aan streetart, en wandelt ook voorbij enkele leuke must-see’s. Er is een vlooienmarkt in een besneeuwd park waar ik even doorheen wandel. Nadien stop ik bij de Wasserturmplatz, een plein met een grote watertoren in het midden van de wijk. Momenteel een rustige plek waar jonge ouders met hun kinderen in de sneeuw spelen, vroeger hadden de nazi’s hier vanaf 1933 hun eerste concentratiekamp. Tijd kan veranderen, gelukkig.
Ik loop al even buiten in de kou. Het vriest en de gevoelstemperatuur schommelt ergens rond -10°c. Ik ben blij wanneer ik bij The Barn Roastery ben. Geen random koffiebar, maar meteen ook een koffiebrouwerij. Met meerdere fillialen in Berlijn is dit gewoonweg de hemel van de koffie. Ik bestel een cappuccino en drink hem op aan het raam. Nadien wordt ik uitgenodigd om mee te doen aan een coffeetasting. Wat ik natuurlijk niet afslaag, je kent me. Bij ‘The Barn’ kan je ook workshops volgen om barista- of latte art-skills op te doen. Als je mij dus nog eens een cadeau wil geven; AANRADER!
View this post on InstagramOne day, I open my own coffeebar and I'm a barista. I'm in coffeeheaven right now. ☕️🙏🏻
A post shared by Glenn On The Go (@reistebrij) on
Na mijn dosis koffie kan ik verder. Het is net middag, dus tijd om naar een ander stadsdeel te trekken. Ik zet mijn pad door de sneeuw richting Friedrichshain. De wijk waar punkers en graffiti heersen in Berlijn. Friedrichshain is jong en leeft. De contrasten in deze wijk maken de samenleving hier zonder twijfel een pak boeiender. Ik stop bij de RAW-tempel, een oud terrein van de spoorwegen waar momenteel heel wat oude loodsen omgevormd zijn tot clubs, skatehallen en concertzalen. Dit allemaal op een bedje van streetart. Het terrein wordt gekleurd door honderden graffititekeningen op muren, containers, .. Ben je gek van streetart? Dan is dit jouw plek in Berlijn. Overdag om te kijken, ‘s nachts om te feesten.
View this post on InstagramA post shared by Glenn On The Go (@reistebrij) on
Aan streetart heb je nooit genoeg, ik wandel even verder tot bij East Side Gallery, de muur aan de Spree die vroeger de grens vormde tussen Oost- en West-Berlijn. Hier vindt je het langst bewaarde stuk van de Berlijnse Muur. Na de val van de muur kregen 118 kunstenaars uit meer dan twintig landen de kans om hun ding te doen met de muur van zo’n 1,3 kilometer lang. In 2009 werd de muur nog gerenoveerd. Momenteel is de muur een stuk minder mooi. Door het toenemende vandalisme aan de muur, staat de muur afgebakend met herashekken. Best jammer.
Aan East Side Gallery spring ik de bus op. Het is intussen al laat in de middag en ik wil nog zeker NeuKölln bezoeken vandaag. Ik wandel naar Tempelhof, de oude centrale luchthaven van Berlijn die sinds 2008 gesloten is. Je kan het gebouw bezoeken, maar ik wandel liever wat rond op het terrein van zo’n 300 hectare groot. Het landschap ligt volledig besneeuwd en dat weten de locals ook. Honderden kinderen en hun ouders spelen hier een dag in de sneeuw, waar een kleine tien jaar geleden nog tientallen vliegtuigen per dag landden.
Na mijn wandeling op de oude luchthaven, wandel ik nog even door de wijk. Het wordt vrijwel onmiddelijk donker, wat de wijk een hele andere sfeer geeft. Na een uurtje door de straten te sluimeren neem ik de metro naar mijn hostel. Even opfrissen, en ‘s avonds opnieuw de stad intrekken voor Mexican food. Ik heb enorm veel zin in fajita’s, daar mag je mij zelfs voor wakker maken. Een paar uur later duik ik uitgeteld m’n bed in om uitgerust aan de derde en laatste volledige dag te beginnen.
Dag 3
Mijn laatste dag in Berlijn is aangebroken. Ik trek warme kleding aan en spring op de metro. Ik begin mijn dag aan de andere kant van de stad. Ik breng de ochtend door in Charlottenburg en Schöneberg, het hart van west-Berlijn. De dag start pas echt wanneer de koffie vloeit. De koffiebars in Berlijn verdienen goud aan mij. Terwijl in door de wijk wandel, neem ik ook een ontbijtje en probeer ik voor de laatste dag het maximum van Berlijn in mij op te nemen. Ik loop langs de dierentuin en spot door de omheining een olifant. Missie geslaagd.
Enkele minuten later sta ik op de Breitscheidplatz, het plein waar enkele weken terug een vrachtwagen inreed op een kerstmarkt en waar meer dan tien mensen het leven bij lieten. Terreur vond ook hier een plaats om zich te uiten. Ik krijg het ijzig koud wanneer ik toeristen specifiek deze plaats zie bezoeken als attractie. TV-ploegen die bloemen wegnemen en dan een persoon voor de camera deze melig laten terugleggen. Niet ok. Honderden besneeuwde kaarsen duiden de pijn van Berlijn, ga hier dan ook respectvol mee om.
Ik wandel verder en kom bij het 25hours hotel uit. Bovenaan ligt de Monkey Bar, een van de leukste bars in Berlijn, met uitzicht op de zoo. Een aanrader blijkbaar, want ook ik kreeg dit als tip door van een vriend. Helaas is het nog ochtend en is de bar gesloten. Gelukkig is de inkomhal ook best het bekijken waard.
Ik loop verder door besneeuwde straten, langs besneeuwde pleinen. Ik geniet ten volle van mijn laatste dag in de stad. Ik neem tijd voor een korte lunch. Een panini later stap ik de metro op en laat ik me naar Kreuzberg brengen. Deze buurt, waar vroeger veel alternatieve mensen woonden, is intussen meer het centrum van Turks-Berlijn. De wijk kan ook best artistiek genoemd worden. Ik stap uit de metro, zet een aantal stappen en zie meteen de mooiste, indrukwekkendste wallart in tijden.
View this post on InstagramThe elephant with a balloon. 🎈🐘
A post shared by Glenn On The Go (@reistebrij) on
Na enkele minuten de olifant verwonderd te bekijken zet ik mijn pad verder. Ik wandel langs het Joods museum en de Berlinische Galerie. Ik loop door een levende buurt. Het bruist hier van de mensen, winkels en bars. Wanneer ik de brug oversteek kom ik terecht in de streetfoodhemel. De beste kebab- en curryworstzaak van Berlijn liggen op nog geen vijftig meter uit elkaar. Meters lange rijen wachten hier om hét streetfood van Berlijn te kunnen proeven. Het wachten is het waard. De Berlijnse curryworst is leuk om te eten. Een kartonnen bakje met frietjes, worst en een kruidig sausje. Doet een beetje denken aan een frituurbezoek bij ons.
View this post on InstagramA post shared by Glenn On The Go (@reistebrij) on
Uitgeteld na een hele dag rondstappen ga ik me even opfrissen in mijn hostel. Nadien trek ik opnieuw de stad in. Ik ga eten bij Mirchi, een Singaporees restaurant vlakbij mijn slaapplek. Als starter krijg ik een soort van crackers met een enorm pittig nasmaakje, maar best lekker. Het hoofdgerecht is een rode curry met lam en als nagerecht krijg ik een Sizzling Brownie met vanilleijs en spetterende chocoladesaus op een gloedhete plaat geserveerd. Een heerlijke keuken om eens uit te proberen wanneer je in Berlijn bent.
Het wordt laat. Ik trek opnieuw naar mijn hostel en babbel nog even met mijn roomies. Twee Aziatische meisjes en een Australische man zitten op hun bed en babbelen samen met mij over alle reizen die ze maakten de afgelopen tijd. Ongelofelijk boeiend. Ik doe zo’n inspiratie op door met andere reizigers te praten. Intussen pak ik mijn spullen en zet ik alles klaar om morgenochtend opnieuw naar huis te vertrekken en even later kruip ik doodop in mijn bed.
Dag 4
De zon schijnt boven Berlijn. Voor mij is het tijd geworden om naar huis te trekken. Ik check uit in het hostel, neem de metro en ga richting de luchthaven. Onderweg bestel ik nog een koffie en neem ik opnieuw ontbijt on the go, daar wordt ik best goed in eigenlijk.
Zo’n uur en een overstap later kom ik aan op de luchthaven. De gebruikelijke controle’s en netflixfilm later stap ik op de vlucht richting Brussel. De trip naar Berlijn zit er jammergenoeg al op.
Dit was de eerste Reistebrij-trip in 2017. Binnen een kleine drie weken trek ik naar Londen van 4 tot 8 februari.
Tot later.
Glenn
Volg mij op facebook, twitter en instagram en mis niks van de reistebrij-updates!
3 comments
Comments are closed.